Szanowni Państwo,
mam pytanie związane z podmiotem szeregowym. Czy jeśli byłem na spacerze z osobami płci przeciwnej jako jedyny mężczyzna, to mogę powiedzieć: „Wracamy z dziewczynami ze spaceru”, czy taka konstrukcja mylnie sugeruje, że było nas kilku chłopaków i oprócz tego dziewczyny? „Wracam z dziewczynami…” byłoby może bardziej jednoznaczne, ale wystawia mnie niejako na pierwszy plan.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik

Dzień dobry,

moje pytanie dotyczy odmiany rzeczownika / nazwy własnej Instagram. Razi mnie popularna forma dopełniacza i biernika Instagrama (np. Nie mam dostępu do Instagrama, LubięInstagrama). W moim odczuciu powinno być w dopełniaczu Instagramu, w bierniku Instagram (odmiana jak telegram).

Bardzo proszę o wyjaśnienie, która forma jest poprawna.

Pozdrawiam

Ewa Likowska

Nawiązując do https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/;8765, chcę o coś dopytać. Top eksmodelka w moim odczuciu określa osobę, która wciąż wiedzie prym, choć nie jest już modelką (top nie zostało anulowane). Byłaby to więc forma i osobliwa, i prowadząca do nieporozumień. Modelkę, która tylko straciła wiodącą pozycję, modelką pozostając, wolałbym nazwać eks+(top modelką). Rozumiem dużą trudność w zapisaniu tych trzech członów w takiej kolejności. Ale czy w języku mówionym byłoby to do przyjęcia?

Na forum opisałem pewną sytuację, pisząc zdanie Powiedziałem, że mnie kłamie. Zwrócono mi dosadnie uwagę, że poprawnie jest że mnie okłamuje. W sieci wyszukałem, że kłamać kogoś jest typowe dla obszaru ziem dawnej Galicji. Czy to prawda? Można to uznać za normę dialektu małopolskiego? W moim odczuciu kłamać i okłamywać ma dla nas w Małopolsce i Podkarpaciu takie samo znaczenie i używamy obu form zamiennie. Czy kłamać i okłamywać to synonim?

Witam,
nurtuję mnie kwestia słowa kompetencje i użycie go z czasownikiem mieć lub posiadać. W polskiej wersji traktatu z Lizbony czytamy „Unia ma wyłączne kompetencje w następujących dziedzinach…”. Nie wiem dlaczego w moim odczuciu bardziej odpowiednie w tym kontekście byłoby posiada kompetencje.
Dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,
jakiś czas temu podczas publikacji fotografii zatytułowałem je Zdjęcia z Łasku, jednak spotkałem się z opinią, że podobnie jak np. w przypadku Grudziądza czy Mińska powinienem był napisać Zdjęcia z Łaska, co brzmi w moim odczuciu nieco nienaturalnie. Uprzejmie proszę o podpowiedź, jaka forma w tym przypadku jest poprawna.
Z poważaniem,
Maciej Wolański

Dzień dobry, ostatnio czytając instrukcję obsługi zwróciło moją uwagę takie zdanie: „Nie należy włączać urządzenia, jeśli..." W wersji angielskiej mamy jednak „DO NOT turn on the appliance if...”, czyli że nie wolno włączać urządzenia. Chciałem zapytać, czy zwrot „nie należy” jest odpowiedni, tym bardziej, że implikuje on, że urządzenie można przecież włączyć, a nie że w żadnym przypadku tego robić nie wolno. W moim odczuciu „nie należy” można by zinterpretować jako „nie powinno się”, co mogłoby oczywiście skutkować niepożądanym włączeniem urządzenia. Z góry dziękuję za odpowiedź.

Szanowni Państwo,
ostatnio byłem świadkiem sytuacji, w której student zwrócił się do pani profesor: Czy jest dziś na wydziale pani mąż?. Chodzi oczywiście o to, że mąż pani profesor również pracuje na uczelni. Wobec różnicy w hierarchii ja bym na jego miejscu zapytał neutralnie o pana profesora X. W moim odczuciu taka wypowiedź jak jego niejako eksponuje sytuację prywatną osoby wyżej usytuowanej, co odbieram jako nietaktowne. Ale może jestem przewrażliwiony, dlatego proszę o opinię.

Czytelnik

Szanowni Państwo,
zwracam się do Państwa z prośbą o udzielenie odpowiedzi odnośnie wyrażenia nie winien (przestępstwa). W słowniku ortograficznym znalazłam odesłanie do reguły: przed wyrazami brak, można, potrzeba, trzeba, warto, wiadomo, wolno, które mają znaczenie czasownikowe piszemy nie osobno – ale w moim odczuciu przykład nie winien w tejże regule się nie mieści.
Z góry dziękuję za odpowiedź

Chciałbym zapytać, jakie jest stanowisko językoznawców normatywistów wobec formy (ten) opuszek. Dostępne mi słowniki języka polskiego i poprawnej polszczyzny notują wyłącznie formę (ta) opuszka, nie wypowiadając się w ogóle na temat wariantu męskiego, ale choćby w Narodowym Korpusie Języka Polskiego (podkorpus zrównoważony) znaleźć można wiele zaświadczeń formy męskiej w cytatach ze współczesnej literatury pięknej (także uznanych autorów, np. Ryszarda Kapuścińskiego czy Krystyny Kofty).